Thursday, November 1, 2007

The Beatles, Paul en Stanley

Vanochtend stapte ik om half zeven op de fiets richting m'n werk. Een kleine 30 minuten doortrappen, afhankelijk van hoe ik de avond ervoor heb doorgebracht. Ik merk dat bijvoorbeeld een woensdagochtend beduidend zwaarder is dan een donderdagochtend. Logisch want dinsdagavond oefen ik tot 11 uur 's-avonds met Coverage, en eer je dan thuis bent én eer je dan in je bed ligt,.....!!

Vanochtend voelde ik me prima. Gisteravond geen gekke dingen gedaan en goed geslapen. En mede dankzij mijn nieuw GSM-gadget (waarmee je zelfs kunt telefoneren) genoot ik onderweg van mijn pas gedownloade Beatles-CD-collectie. De wereldberoemde "Red and Blue Albums". Totaal geen schaamte tegenover stichting Brein!!! Ik heb destijds, voor mij als tiener, een godsvermogen uitgegeven voor de twee dubbel-elpees!!

Nou luister ik net zo graag naar oude als nieuwe muziek. En dan ga je ook de verschillen merken. Zo valt op dat op de oude Beatles opnames de drums meestal op het linker kanaal zit, de bas (en evt. slaggitaar) er een beetje naast richting het midden, de zang helemaal in het midden en de sologitaar rechts. Ook vallen sommige orkeststukken plots stil omdat er van de destijds "hypermoderne" 8 of 16 sporen alles al overvol zat. Dus als de sologitaar op spoor 16 moest invallen werd een gedeelte van het orkest, dat ook op spoortje 16 zat, opeens stil gelegt.

Die rode en blauwe elpees zijn echt een goed overzicht van wat de Beatles hebben gedaan. Je hoort de enorme variatie en de muzikale veranderingen in maar 10 jaar!! Ik ben in 1962 geboren. Ik ben letterlijk opgegroeid met de Beatles, niet echt bewust als fan, maar die muziek was toendertijd overal aanwezig.

En nu, anno 2007, verbaas ik mij nog steeds, als bassist, over de ongelooflijk mooie baspartijen van Paul McCartney. Bijna elk Beatlenummer heeft, voor een beginnend (en gevorderd) bassist wel een basles!! Super mooie loopjes waar toen, en nu, maar weinig top-bassisten op komen.

Zo ben ik als bassist altijd een fan geweest van Stanley Clarke. Deze man heeft in de jaren zeventig hele mooie dingen gedaan. Stanley speelde Jazz/Rock, ook wel "Fussion" genoemd! Nu is hij, in mijn ogen/oren, "muzikaal-bejaard" (of lees "dement") geworden.
De laatste 10 jaar is het alsof hij bij een concert per gespeelde noot wordt betaald. Het is alleen nog maar "zo snel mogelijk heel veel nootjes spelen"!!! Maar een duidelijke lijn zit er jammer genoeg niet meer in, helaas,... Van zijn eerste elpees kan ik elk basloopje dromen. Na de jaren negentig heeft Stanley volgens mij weinig echt moois meer gemaakt. Laatst zag ik hem op TV nog een bassolo spelen op een contrabas. De man kreeg nog applaus ook,.... Het enige wat hij deed was heel snel heel veel nootjes spelen op die bas, maar totaal geen structuur, totaal geen samenhang...!!! Die muzikanten krijgen applaus omdat ze beroemd zijn en niet om wat ze doen!!! Triest,.....!!

Dus, vanaf hier een toast op Paul McCartney en The Beatles,...en ik draai nog ff een oud mp3tje van Stanley,...just for old times sake,....

2 comments:

Ron said...

Ik vind dat zo knap om dat allemaal te horen! Meestal kom ik niet verder dan: "mooie muziek" of "wat een takke-herrie!"
(takke zonder -n, want onbeschaafd bedoeld)
Ik zal de volgende keer dat ik Beatle-nummers afspeel beter opletten...

Bert v. Oorschot said...

Soms is het ook een nadeel; je kan soms niet naar mooie muziek luisteren zonder het gelijk te gaan analyseren of in "hokjes te gaan stoppen"...!!

Vooral bij klassieke muziek kan ik onbedwongen genieten omdat het niet mijn "actieve" stijl muziek is! Ik snap de opbouw en de samenhang niet,....! Dus het komt zoals het komt,..!! En dat levert soms hele mooie momenten op!!! :)